ประเด็น 1.2

อุปสรรคหนึ่งของการพัฒนาการคิด คือ สอนไม่ตรงกับเป้าหมายที่สอน สอนให้คิดแต่ไม่ประ เมินการคิด การท่องจำไม่ใช่เรื่องเสียหาย ถ้ารู้จักคิดที่จะจำและไม่จำอะไร คนเราจะคิดขั้นสูงได้ ต้องมีข้อมูลความรู้เป็นพื้นฐานมาก่อน การท่องจำและเกิดความเข้าใจ เป็นทักษะการคิดขั้นพื้นฐาน ที่ทำให้ได้ความรู้ไปต่อยอดสู่การคิดขั้นสูงได้ - การคิดขั้นสูงเป็นการคิดที่ซับซ้อน ต้องอาศัยทักษะการคิดหลายๆอย่างมาประ กอบกันสู่การตัดสินใจและสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ การคิดขั้นสูงเป็นการคิดอย่างเป็นระบบต้องมีการลำดับทักษะการคิดต่าง ๆ อย่างเป็นกระบวนการต่อเนื่องไปสู่เป้า หมายที่เราต้องการ – การคิดขั้นสูงเป็นการคิดที่มีเป้าหมาย จะเกิดขึ้นเมื่อเป้าหมายที่จะคิดนั้นต้องสูงด้วย จะคิดขั้นสูงเป็นต้องคิดด้วยทักษะแบบต่าง ๆ ให้เป็นก่อน - Bloom's taxonomy เป็นแหล่งรวมกลุ่มทักษะการคิดแบบต่าง ๆ จากทักษะพื้นฐาน สู่ทักษะการคิดที่สูงขึ้น ทักษะใน Bloom's taxonomy นำมากำหนดเป็นจุดประสงค์การเรียนรู้ และ กิจกรรมการเรียนการสอนได้ด้วย

ประเด็น 1.1  ทักษะการคิดประกอบด้วย การคิดมากมายหลายแบบ  มีทักษะการคิด แปลว่า มีความชำนาญคล่องแคล่วในการใช้ทักษะการคิดแบบต่างๆ ได้ตรงกับเรื่องและจุดประสงค์เป็นอย่างดี เกิดประ โยชน์ต่อตนเองและส่วน รวม ทักษะการคิด เป็นเรื่องที่ฝึกฝนกันได้ ด้วยการลงมือคิด ครูที่คิดเป็น ก็จะสอนเด็กให้คิดเป็นได้

​

ประเด็น 1.4

องค์รวมของการจัดการศึกษา ซึ่งแยกส่วนไม่ได้ ได้แก่ พุทธิพิสัย - ความรู้ ทักษพิสัย - ความสามารถและ เจตพิสัย – เรื่องจิตใจ  - ในการจัดการศึกษา ต้องให้ผู้เรียนมีพุทธิพิสัย - ปัญญาความรู้ และมีเจตพิสัย - จิตใจดี อย่างมีทักษพิสัย คือ คล่องแคล่ว ชำนาญการ  หมายถึง คนที่มีความสามารถในการคิดขั้นสูง จะต้องคิดดี คือ มีปัญญาและทำดีด้วย - เจตพิสัยมีลำดับเป็นขั้นๆจากรับรู้ ตอบสนอง เห็นคุณค่า จนอธิบายเป็นหลักการและประพฤติปฏิบัติจนเป็นนิสัย กลุ่มทักษะการคิด หรือ พุทธิพิสัย สามารถเทียบเคียงกันได้กับ เจตพิสัย และต่างเกื้อกูลกันเพราะสิ่งที่คนเราคิด อาจเป็น ข้อมูล เหตุการณ์ ปัญหา หรือ พฤติกรรมของคนเราก็ได้  ทักษพิสัย ก็เป็นลำดับขั้นเช่นกัน –ความสามารถของคนเราเริ่มจากหัดลอกเลียนแบบไปทีละอย่างไปจนทำได้หลายๆ อย่าง และพร้อม ๆกันหลายอย่าง แล้วผสมผสานความสามารถต่าง ๆ เข้าด้วยกัน สามารถลดขั้นตอนการกระทำ เพิ่มความรวดเร็ว และความชำนาญในการทำ จนเป็นอัตโนมัติ - เราสามารถนำขั้นตอนทักษพิสัยไปใช้เป็นวิธีการพัฒนาพุทธิพิสัยหรือคิดขั้นสูงจนชำนาญ และไปพัฒนาเจตพิสัย จนมีอุปนิสัยดี ประจำตัวได้  กรณีที่เป้าหมายการเรียนรู้ เป็นเรื่องเดียวกัน การเขียน จุดประสงค์การเรียนรู้ด้านพุทธิพิสัย เจตพิสัย และทักษพิสัย ให้เห็นเป็นองค์รวมจะมองเห็นเป็นกระบวนการพัฒนาคน ที่เป็นชีวิตจริง มากกว่าการตั้งจุดประสงค์ แยกข้อแยกด้าน